WoW sLOVEnia

Donderdag 22/7:

We zijn in Slovenië en hoe: Geweldig!!! Zo ontzettend mooi, echt een 'wow' waard. 

De fietsen in de garage bij pension Besser waren van een Belgisch stel dat we de eerste nacht op de camping in Tsjechië hadden ontmoet. Wat leuk en niet verwacht. We zien ze bij het restaurant en wisselen ervaringen uit. De volgende ochtend bij frühstuck nog een gezamenlijke foto en dan op weg, de berg op. 

De klim naar de grens op 1218 meter was een fikse. Zoveel haarspeldbochten, je zou er duizelig van kunnen raken. Maar niet met onze 'snelheid' hoor, we hebben er 2,5 uur over gedaan. Langzaam aan, de benen rond laten gaan in de kleinste versnelling , af en toe even een rustmomentje pakken en zo komen we er wel. En what goes up must come down: lekker dalen erna.  En het was al snel erg mooi. Heel weids, groene weiden met al die bergen eromheen. Soms krijg je een beetje 'the hills are alive, with the sound of music'-idee en verwacht je Maria elk moment zingend op de top :-) Tijdens de afdaling stopten we bij een kleine camping/hostel/bar voor koffie met pannenkoek en warme apfelstrudel, mnmmm. En wat een prachtlocatie zeg. Om voor terug te komen. 

We zeiden al: een goedkope vlucht naar Ljubljana, daar auto huren en deze regio in om te wandelen en te fietsen. 

We dalen af naar Kranj waar we ons broodje eten op een bankje op een bijna verlaten plein. Waar is iedereen in dit studentenstadje? 

Met nog wat klimmetjes die goed te doen zijn, (vond ik, ik had een goede dag. Ireen was gesloopt) komen we op een camping bij Zgornje Duplje. Een camping vol met Nederlanders.... dat verwacht je niet. 

Volgende ochtend bij het afrekenen kregen we een klein flesje schnapps mee... die bewaren we voor 30 juli :-)

Op vrijdag dachten we een rustige dag te hebben maar daar vergisten we ons in; enorme klimmen die ons compleet sloopten. 

Dat begon al vanaf de camping, meteen flink stijgen.  We fietsen naar Bled, wat zo'n beetje op de costa Brava lijkt qua toeristen. Het heeft een prachtig blauw meer, in een dal, erg mooi. Maar de kermis eromheen is dan zo jammer. We drinken koffie op het panoramaterras met geweldig uitzicht. Al zigzaggend tussen alle toeristen door fietsen we daarna tot halverwege rond het meer. Daar moesten we weer omhoog met een absurd klimmetje wat amper te doen was. Weer een aanslag op onze benen. Hierna kwamen we in het nationaal park Triglav. Prachtig, zo mooi. 

Aan het eind zat er een klimmetje van 18%......Ireen ging lopen, ik vertik het die zware fiets omhoog te duwen en trap mezelf bijna een blessure die helling op. Halverwege op een klein plat stukje even uitgehijgd en toen op voor het laatste stuk. En gehaald maar wel helemaal leeg en gesloopt daarna. 

Naar de camping toe was weer zo'n helling en nu kon ik toch ook niet meer: duwen dus, ook heeeeel zwaar. 

Savonds heerlijk gegeten in het dorpje boven de camping, gelukkig maar 10 minuten lopen. De arme serveerster was alleen, het was bere druk en ze werd afgesnauwd door haar baas dus maar een flinke fooi gegeven. Nog even aan de praat met wat Belgen die wandelen. 

In een klein dorp zien we Nederlandse aanhangers achter de trekkers op het land. Dat doet me denken aan de verhalen van Pietrik over hoeveel materiaal er van boerenerven wordt gestolen.....zou dat ook hier rondrijden?

Zaterdag verlieten we Slovenië en via de Alpen Adria fietsroute naar Italië en vervolgens naar Oostenrijk.  Drie landen op 1 dag. Heel erg veel fietsers op die adriatoute in alle soorten en maten, erg grappig om te zien. Door wintersportgebied Kranska Gora heen. In Italië moesten we een cappuccino drinken. Dat kan net in de 15 km dat we daar waren. 

We eindigen in Villach op een doorreiscamping, volgepropt met NL sleurhutten. Sleurhuttenmigratie.... hun hele huishouden mee om in Kroatië of waar dan ook alles weer uit te laden    en de alledaagse gang weer op te pakken. Ze stonden zo dat ze de volgende ochtend meteen weer weg konden. Het deed ons denken aan de gnoes in de Serengeti....

Op deze camping komen we ook het NL stel weer tegen met wie we de trein namen toen het zo regende. Ook weer toevallig. 

Savonds uit eten bij het enige gasthof waar dat kon en waar het vol zat met Tokkies en de rest van de camping. Wij dus ook. Geen plek meer buiten maar we mochten bij 2 Duitse vrouwen aan tafel komen zitten die ook fietsers zijn en ons als zodanig herkende. Daarmee hadden we uiteindelijk een hele gezellige avond, mit schnapps tralalalala :-)

Vanochtend pas om 8.15 opgestaan, vergeten de wekker te zetten, hoe zou dat komen???

Toen ik de tent uitkwam hingen de vlaggetjes uit, hiep hiep hoera :-)

Met kadootjes, erg leuk!

We gingen pas om 10 uur weg. We hebben kilometers lang de Drauradweg gevolgd, langs het riviertje de Drau. Alles vlak, kilometers lang, met weinig uitzicht en niks spectaculairs, kilometers lang <geeuw> langs de Drau, vlak <geeeuw>. Jullie snappen het al: het was een beetje saai. Het is ook nooit goed... wel veel fietsers als tegenliggers die op weg zijn naar het zuiden. Bijna iedereen knikt vriendelijk en zegt hallo (terug). 

Onderweg heerlijk geluncht bij een boerenbedrijf die al hun vleeswaren zelf maakt en hun appelsap heeft verschillende kwaliteitsprijzen gewonnen. 

Nu op een camping met weer veel NL. En zwembad om de hoek waar we gratis in mochten.  Dat was heerlijk om af te koelen want het is erg warm.

De zoveelste cordon bleu en wienerschnitzel zijn op, de halve liter bier nog niet. Er komt een jongeman vragen of wij de weg weten in het dorp. Zien wij er zo uit? We hebben onderweg al vaker meegemaakt dat men aan ons de weg vraagt of waar het museum is of vraagt of wij weten vanaf welk spoor de trein gaat. Misschien zijn wij zulke kameleons dat we op gaan in de lokale menigte, maar het lijkt me stug.  Het zal onze vriendelijke uitstraling zijn dan, hahaha. 

Oja en we hebben uiteindelijk besloten niet helemaal naar Triëst te gaan. Het was een keuze tussen stressen of we dan wel op tijd weer in Salzburg konden zijn voor de trein of eerder afslaan en rustig aan doen. We hebben in Tsjechië meer tijd nodig gehad met al dat klimmen dat we nu in tijdnood zouden komen. Stress hebben we geen zin in dus zijn we bij Kranj afgeslagen. En goede keuze hoor want we hebben, volgens de locals, toch het mooiste deel van Slovenië gezien. 

Nu hebben we natuurlijk wel tijd over dus eens kijken wat we doen de komende dagen. We komen nog in Zell am See en daar kan je omhoog naar 2000 meter. Ook leuk. Even afhankelijk van het weer, wat we doen. 

We hebben wel een overdosis Oostenrijk op deze manier. Hadden we niet zo beseft van te voren. 

Nou het is een heel verhaal.  

Grusst euch und bis später. 

Tschuss 

Ps: WiFi is beetje langzaam  (meer) foto's volgen