The hills are alive

Hola todos,

Helaas was er vrijdagavond geen paasprocessie ivm regen. Dan worden de beelden nat, doven de kaarsen en wil er niemand betalen voor een zitplaats. Dus wordt het geannuleerd. Jammer, zeker ook voor ons want nu hadden we nog steeds geen puntmuts op de foto. 

Dan maar wat eten: gefrituurde visjes en slakken en n hamkroketje. Geen groente erbij natuurlijk dus we slikken voor de vitamines nog maar een extra vitaminepil. We vragen ons af waarom de Spanjaarden geen groentes eten.  Is dat omdat het meeste geëxporteerd wordt? Of vinden ze het niet lekker? Geen idee. 

Zaterdagochtend om 8 uur op. De rest van de slaapzaal slaapt nog maar zal al snel gewekt worden door ons geritsel met allerlei plastic tasjes om onze tassen in te pakken.  Nou vooruit, we zullen eerst ontbijten en dan zijn ze toch wel op als we terug zijn. Niet dus. Jammer dan, tijd om op te staan hoor!

We fietsen 44 km naar Castilblanco de los Arroyos. Niet heel bijzonder onderweg, alhoewel we de enorme hoeveelheid afval in de berm overal wel bijzonder vinden. Wij in NL maar extra betalen voor afval, hier gooi je t gewoon onderweg in de berm. 

We lunchen bij de bejaardensoos op het terras, €6 pp voor een pelgrimsmenu: bordje sla vooraf (jaaaa soort van groente), rijstprutje met 1 artisjok als 2e (alwéér groente, straks moet ik Mn woorden terugnemen) De halve citroen knijpen we erover uit en zuigen de laatste vitamientjes C er ook nog uit 😝Met een drankje erbij én koffie na. 

De laatste 13 km klimmen we. Dat is weer even wennen maar goed te doen. En de natuur is hier mooi, groen met heel veel verschillende soorten bloemen in verschillende kleuren. We slapen in een albergue, die bijna vol is. Prijs? Mag je zelf weten en doneren in een bus. We zien in het dorp tóch nog een paasprocessie, met puntmutsen én twee altaren die gedragen worden. 1 met een beeld van Jezus in een doorzichtige kist en 1 met een virgen. Bijzonder om te zien en ook hoe serieus het allemaal gedaan wordt. Iedereen in zn beste kleren , kindjes opgedirkt. 

Vandaag na een slapeloze nacht door het geronk van de buurvrouw 72 km weggetrapt. En dat voelen we. Het ging heuvel op en heuvel af en dat met ons ongetrainde lijf.... de laatste paar km natúúrlijk nog even 8% omhoog. Ireen zei: denk aan de beloning; straks een stapelbed met veren die in je rug porren. Nou, dan ga je natuurlijk wel door :-)

Wel een prachtig stuk vandaag met veel bloemen , stieren, schapen en tóch nog de Iberico varkentjes. De hammetjes van de toekomst. En veel gieren,prachtig. En ze vlogen laag over ons heen, geweldig gezicht. 

Nu zijn we in Monesterio in een albergue. Een Spaanse jongen reed voor ons uit om ons naar de albergue te loodsen. Super aardig. En hier kregen wij zomaar een 2-p kamer ! Geen gesnurk vannacht, oh wat zalig! 

We wachten tot we mogen gaan eten. Vanaf 20.00 uur pas hè. 

Hasta luego!