klim klim klimmerdeklim

​

Zo, daar zijn we weer.
We zijn in Igluesa del Cid. Dan denken wij: El Cid te pas en te onpas in dat dorp, waar je ook kijkt....stond nml ook in het boekje. Nou, niks hoor. Noppes. De enige ridder op een gevel is Santiago de morendoder.....geen Cid te bekennen. Zijn naam wordt gewoon misbruikt. We hebben wel een stempel gescoord voor onze salvoconducto. Dat dan weer wel.
We hebben vandaag de routeafkorting genomen. Dat scheelt 75 km alleen maar steile klimmen tot grote hoogtes. We hadden het hier al een paar dagen over: Wel of niet doen? Zouden op het kruispunt beslissen. Maar gisteren hebben we de eerste 21 km 8-9% geklommen, 4 uur achtereen met 4,5 - 5 km/uur. Dit was erger dan toen we de Pyreneeën en   de Alpen over gingen. En tijdens die klim wisten we dus heel zeker dat we die routeverkorting zouden gaan doen! Na 4 uur was er dan eindelijk koffie om daarna weer verder te klimmen. De omgeving is mooi, schrijft het boekje....wij zien voornamelijk asfalt en zijn bezig met overleven.
Om 13.00 waren we in Allepuz bij een hostel. We konden om 14.00 uur mee-eten met de lunch. Waar de Spanjaard z'n vitaminen vandaan haalt weten we niet...vooraf: Heerlijke bouillon met vermicelli, geen vezeltje groente erin. Hoofdgerecht: Karbonade. Enorm stuk. Met 10 ongare vette frietjes. Geen groente, nada. Toetje: Flan. Zelfgemaakt, dat proefde je. Lekker gegeten....maar 0,0 vitamientjes.
Savonds hebben we dan een salade gegeten met een stokbroodje ei. En een vitaminepil!

De dag ervoor waren we savonds in Teruel. Die ochtend vertrokken van de camping. Eerst helemaal omlaag van de camping terug naar de doorgaande weg om vervolgens daar weer terug te klimmen naar 1700m. Zo zonde van al die inspanning. We hadden verwacht dat het erg koud zou zijn bovenop de berg op de camping. In het douchegedeelte stond de open haard aan! Dus wij onze donzen slaapzak uitgerold maar het werd snachts helemaal niet koud. En toen we opstonden was het gewoon een lekkere temperatuur. Dus toen we vertrokken ging al snel het jasje uit. En toen we begonnen met afdalen was het nog steeds warm dus jasje bleef uit. En toen kwamen we op ong. 1350 meter en toen kregen we toch een keiharde klap voor onze kanus door een muur van ijskoude lucht....het deed gewoon zeer aan je hoofd. Zo koud, klappertandend en met ijsklompjes aan de rem vervolgden we onze afdaling. Hoe bizar is dit??? Heel erg vreemd! Je verwacht dat het warmer wordt naar mate je lager komt, niet kouder.
In Albarracin deden we een korte fotostop. Bijzonder stadje, tegen een heuvel aangebouwd in  Moorse stijl.
Hierna komen we in een prachtig gebied met weer hoge enorme rotsen en door al dat klimmen met prachtige uitzichten. Het is  bloedheet met een hete wind uit Afrika die je huid doet schroeien en je wazig laat zien. Door al dat klimmen in de ochtend hebben we nu gelukkig het laatste deel vooral afdalen. Anders was het niet te doen geweest. En zo komen we dus in Teruel.
We kiezen een hostel dat het minst klimmen is. De fietsen kunnen in de garage. Later blijkt dat we er niet vroeg bij kunnen dus zetten we ze uiteindelijk in de kamer neer.
We doen ons ritueel en rond 17.00 uur gaan we voor de sightseeing. Je kunt gewoon niet in de zon lopen, het is echt niet te doen. Je wordt gewoon geroosterd. Van schaduw naar schaduw hoppen dus.

Onderweg zien we bijna elke ochtend wel een paar herten. Soms steekt er een net voor ons de weg over. Dan zie je dat ze toch best wel groot zijn.
Ook zien we veel dode vogeltjes op de weg. Dit is een heel sneu gezicht. Thuis zijn ze altijd meteen plat gereden en weet je alleen dat het een vogeltje was doordat er ergens nog 2 veertjes omhoog steken. Maar hier is amper verkeer. En worden ze dus niet plat gereden. En liggen ze dus nog intact op de weg. Dat is zo sneu om te zien. Zonde van die arme, mooie beestjes. Ireen heeft er wel een gered. Tenminste, dat hopen we. Het beestje leefde dus nog. Geen bloed te zien maar zat midden op de weg. Dus Ireen heeft hem een stuk in de berm onder een plant in de schaduw gezet. Wat grote stenen eromheen in de hoop dat ie niet opgevreten zou worden door roofdieren zoals grote spinnen. En we hopen dat ie het overleefd heeft.
En die spinnen....we zien hele grote hollen met een cm of 10 - 15 web eromheen....met een groot gat in het midden...brrrr je wilt toch niet weten hoe groot zo'n beest dan moet zijn.

Vandaag dan. We zijn vandaag 3 x de Pyreneeën over gefietst: 3 puerto's van 1700m, 1657m en 1507 meter. En dat op 1 dag. En daarom zijn we dus moe, doen onze knieën zeer en passen we de route aan.
Gelukkig viel het mee met de warmte en is die schroeiende Afrikaanse wind er niet.
Met hellingen van 8% en 9% naar boven, hebben we die ook naar beneden. Normaal geen probleem, alhoewel het wel erg steil is hoor en soms wat spannend.
Maar vandaag besloten mijn remblokjes op te zijn...en dat piept en knarst op de velg en dat is doodeng...want als ik blijf remmen, gaat dan m'n velg eraan? Kijk, we hebben allebei wel al twee keer een 'pech onderweg voor je fiets-cursus' gedaan...maar dat betekent niet dat we daar iets van onthouden hebben! En we hebben wel een boekje mee voor 'pech onderweg' maar dat betekent ook niet dat we daar wijs uit kunnen worden. En als je dan ook nog een oer-en oerdomme beginnersfout maakt door maar 1 setje reserve remblokjes mee te nemen terwijl er toch echt 2 wielen onder je fiets zitten...tja...dan is er geen enkel excuus en ben je gewoon een oerdom blondje. Die dan wel met behulp van zus uiteindelijk nieuwe remblokjes achter monteert. Dat kostte wat tijd maar ze zitten. Nu hopen dat alles weer goed vastzit...want we gaan vanaf nu vooral dalen. Mochten jullie geen updates meer krijgen dan.....nou ja daar gaan we niet van uit ;-)

Vanochtend stonden we om 8 uur bij de bakker in Villaroya, waar de nacht ervoor groot feest was geweest. En stonden er ineens 2 dronken jochies voor ons die in een mix van Engels en Spaans van ons wilden weten wat we aan het doen waren. Soms de camino Santiago aan het fietsen? Haha nee sufferd, zei z'n vriend, dat is toch niet hier.
Nee, wij rijden de camino El Cid? De wat???? Dat kenden ze niet. Wie is dat?  Dus ik pak m'n zwaard, zwaai het in het rond en roep: El campeador!
Ze schrokken zich rot en renden weg, roepend 'ze gaan me vermoorden'.
Hahaha wij kwamen niet meer bij.

Er zijn nu en komende week veel feesten in al die dorpjes. El torro!! Stieren die door de straten rennen. Wij vroegen ons af wat al die grote zware hekken in de smalle straatjes waren, die de zijstraten afsluiten. En ineens wisten we het: De stierenrennen. In het dorp waar we nu zijn ook. De touwen hangen nog aan de muur om jezelf omhoog te trekken als je niet meer weg kunt en el torro komt op je af!
Wat een idioot vermaak hè. Niks voor ons. We hopen en denken dat deze stieren het in ieder geval wel zullen overleven. Die stierengevechten in de stadions, daar worden ze afgemaakt.

We hebben trouwens ook allebei een fluitje. Heel handig leek ons. Vorige jaren was het wel eens zo dat de een een stuk vooruit fietste en de ander wilde stoppen. Dan kon je geen contact krijgen omdat je te ver uit elkaar fietste. Dus nu hebben we fluitjes. Dan kan je de ander waarschuwen. Tenminste, dat was het leuke idee erachter.
De praktijk? Ireen heeft al twee keer keihard staan fluiten en Patries hoort niks en fietst stug door....helaas, het werkt dus niet.

We hebben net gegeten...zoals altijd als enigen in het restaurant. Als er vanaf 21.00 uur gegeten kan worden, zitten wij om 20.55 aan tafel. De fles wijn moet nog op. Kan best want morgen kunnen we uitslapen. We kunnen nml niet voor 08.00 bij de Bavieca's. Gelukkig gaan we vooral afdalen dus vooruit dan maar. Nog een paar dagen en we zijn in Valencia. Het schiet ineens op.

Adios voor nu  y hasta luego.