slipje met zere billen

​

Hallo allemaal,
We zijn in Burgos aangekomen na een lekkere fietsdag. De temperatuur is meer Nederlands dan Spaans maar dat fietst wel lekker. Gisteren hadden we een zware dag. Het wilde gewoon niet. Heuveltjes van 2-3% kwamen we amper op. Het hielp ook niet dat er ook helse heuvels van 7-9% bij zaten, die we, volgens ons, niet hadden hoeven rijden als we gewoon de doorgaande weg waren blijven volgen ipv af te slaan naar dorpjes zoals het boekje voorschreef.
Bovenaan de van die helse heuvels aan de koffie met tortilla en daar zagen we de 2 Spaanse mannen weer op mountainbikes die we de dag ervoor ook hadden gezien tijdens de koffie stop. Zij beginnen echter met een halve liter bier en tortilla en sluiten af met koffie. Sochtends om half 11...
Vanmiddag kwamen we ze weer tegen in Burgos. Ireen spreekt dan een woordje Spaans met ze...ik sta er alleen bij als decor want versta er niks van, haha.

Van de week op de camping hing er een slipje in de struik bij onze plek.... (??)
We vroegen ons af wat men zou denken...slipje als uithangbord, tentje, 2 herenfietsen ernaast...
We hoopten dat men zou denken dat er niks 'vrij' was :-)

Het is leuk om hier weer te zijn. Er is steeds herkenning. Oh volgens mij komt zo dit dorpje, die kerk, daar de supermarkt, straks dat beeld en was het hier toen niet heel erg heet en ontmoetten we daar Kees en Tinny weer en zagen we Klaas en Ineke daar weer.
Het voelt ook veilig. Omdat we weten wat er komen gaat. Dàt gaat vanaf nu veranderen aangezien we morgen aan onze El Cid route beginnen. Dan is alles nieuw en spannend.
Vandaag in Burgos bij de tourist info onze stempelpas gehaald. We gaan weer stempels verzamelen, net als op de Santiagoroute. En aan het einde krijgen we dan weer een 'credencial'. We kregen ook nog een button mee van de el Cid route en waren als kinderen zo blij :-)
Ook het enorme standbeeld van el Cid gefotografeerd net als het beeld van zijn vrouw Jimena. Leuk hoe het dan al gaat leven.

Afgelopen nacht sliepen we bij de nonnen. Gelukkig mocht dat ook zonder pelgrimspas. Op slaapzaal met nog 6 anderen. Het nonnetje zat aan de balie en schreef heel minutieus en netjes al onze gegevens in een groot boek. Prachtig. Om 22.00 uur moesten we in bed liggen en om 07.45 uur weer vertrokken zijn. De andere gasten hadden allemaal rode voeten en zere tenen. Wij hebben rode en zere billen. Er was nog een parade van nonnetjes door de straten. En, ondanks dat er geen camping was, werden er wel Crespo stoelen verkocht in de winkelstraat. Toen wij in april in Valencia waren, hebben we de fabriek hiervan bezocht.

Onze NL amigo's waren er ook en we hebben nog gezellig gegeten samen. Vandaag ze nog gezien onderweg en samen geluncht en toen zijn we ze uit het oog verloren. We hebben ze dus geen gedag kunnen zeggen. Wel info uitgewisseld dus zo maar een smsje sturen. Het was leuk om zo weer een paar dagen met andere fietsers op te trekken.

Vanochtend, toen we Sto.Domingo de Calzada verlieten hadden we een escorte van een hert. Die sprong zeker 500meter met ons mee aan de andere kant van de weg door en over het graan. Machtig mooi gezicht!

Tijdens een koffie pauze hoorden we een pelgrim advies geven aan een eerstejaar pelgrim over teveel bagage. Ze zei: "You Carry your fear in your bag".
Nou, dat geldt ook voor ons. Bang dat we te weinig hebben van bepaalde dingen of dat we iets zullen missen als het niet mee is...en zo kom je dus aan veeeeel bagage. Wat je allemaal naar boven moet trappen.
Ireen bedacht zich ook dat ze dus nog lang niet klaar is om de camino te gaan lopen met een rugzakje van 8 kg....want met alleen de shampoo, conditioner,haarolie en haarwax  al zit de rugzak bijna vol ;-)

Sommige foto's die we plaatsen komen scherf op de site. We kunnen hier niks aan doen. De helpdesk kon ons niet helpen ermee. Tsss.

Weer genoeg voor nu.
Het koelt hier flink af, tijd voor de fleece en bijna de slaapzak in.
Adios allemaal