zussen op herenfietsen

​Hier had ik een heel verhaal maar floep het is weg...jammer dan voor jullie, geen info over de busreis en dat we 2,5 uur later aankwamen doordat we België niet uitkwamen. Alleen maar file!

maar eenmaal op de fiets hebben we de eerste 15 km alleen maar met een big smile op ons gezicht gezeten. Daar zijn we dan in Zuid Frankrijk en hebben we gewoon (nou ja, gewoon...) 5 weken om lekker te fietsen en te genieten.
Toen we uit de bus stapten was het nog wat fris maar nu heerlijke temperatuur. Dit jaar hebben we voor het eerst gps mee. Om te kijken of dat wat is. Dat was nu gelijk wel handig om de 37 km naar Dax te rijden. Die route had ik thuis er al ingezet.

In Dax de Santiago route opgepikt en tot Peyehorade gefietst.
Op de camping aan de rivier. De buurman wilde kebap met ons eten bij zijn tent.....nou nee, bedankt....weten we het zeker?? JA. Hij droop toen gelukkig af.
Op tijd naar bed want we hebben wat slaap in

​

​

Zondag hebben we toch nog 70 km gedaan in de moordende hitte. Het eerste stuk is herkenning hier en daar van onze Santiago tocht 3 jaar geleden (alweer). Het is heerlijk Frankrijk met de verlaten dorpjes, de kerkjes in elk gehucht, de tournesols (zonnebloemen). Toch weer foto's van nemen ookal zouden we die van afgelopen jaren zo ook kunnen gebruiken. Het blijft leuk. Frankrijk is gewoon leuk!
Onze heerlijke gezonde lunch peuzelen we op in de schaduw naast de Mairie en we doen een kleine siesta op ons kleedje.
Hierna overvalt de hitte ons met z'n dikke deken als we weer op de fiets stappen. Pffff zeg niet normaal.
Op weg naar st. Jean de Port staat er gewoon 'klim' in het boekje. Geen % erbij en dat betekent dat het niet echt noemenswaardig is...maar Ireen dacht dat er iets mis met haar fiets was want ze kwam zo moeilijk vooruit...tot ze achterom keek en zag hoe steil het was....en zo heet. Dat hielp ook niet mee.
Het bleef nog lang warm die avond

Maandagochtend...net zoals thuis stond de wekker om 05:55 uur. Na de hitte van gisteren moesten we zorgen uiterlijk 12:00 uur de pas over  te gaan. Na de zware etappe van gisteren viel t opstaan niet mee en dus werd t ietwat later. Er bleken nog 2 fietsers op de camping  te staan. Nederlanders met Koga's. Fietsers letten op elkaars materialen en zo filter je al snel de Nederlanders en Duitsers uit de Franse en Spaanse fietsers die met duidelijk minder fraaie spullen onderweg zijn dan wij. En zo raakten we vlak voor vertrek nog even aan de praat met een Nederlands stel. 'Jullie zijn toch de zusjes met de herenfietsen? Wij hebben jullie eerder gezien toen we naar Rome fietsten.' Aha zo kijkt men dus naar ons! Later op terras na de klim zien we elkaar weer en proberen , gravend in ons geheugen, samen te achterhalen waar we elkaar eerder  zagen. Het zou ook op het Franse gedeelte van de Santiago route geweest kunnen zijn.
Ons geheugen werkte minder want we herkenden ze niet.
Ja dat was op terras in Roncevalles. Inmiddels zijn we in Spanje na 27 km loodzware bergetappe. Maar 27km klimmen...de routebeschrijving vermeldde 'eenvoudige' klim over de pas. Wij moesten de laatste km's bij iedere bocht stoppen om weer adem te happen tot we op de Ibanetapas aankwamen op 1057 meter. Dat ging eerdere jaren toch wel makkelijker hoor. Te weinig training en gelijk klimmen in 30graden of meer hakt er flink in. Maar zoals wij ergens  in een fietstijdschrift: 'fietsers zijn mensen die van lijden en ontberingen houden. Want waarom zou je t anders doen en niet met de auto gaan?' Tsja dat klopt dus wel. Maar t mooie van ontberingen  is dat op de camping en na de douche t bier wel heeeeeel lekker smaakt! En zo zitten we alweer helemaal in ons fietsritme. Vanaf nu alleen nog maar Spanje en helaas geen camping municipal meer voor 5 euro pp. Staan op een anwb camping met bijbehorende prijzen, kleine kiddos maar wel netjes. Morgen trekken we verder richting Pamplona.

​

​

​